Dag 18 Pokhara - Bhaktapur.

Vandaag was het de laatste volledige dag van deze onvergetelijke India-Nepal reis.

We moesten er dan ook van profiteren en hadden opnieuw gekozen om zeer vroeg te vertrekken voor de 6 uur durende rit van Pokhara naar Bhaktapur.

Van de frisse lucht terug naar de ongezonde smog …

In de vroege namiddag kwamen we aan in Bhaktapur, een verrassend prachtige oude stad met echte bakstenen huisjes,  die zie je niet zoveel in Nepal.

De oude stad is gedeeltelijk verkeersvrij wat een verademing is, en er moet flink betaald worden door de toeristen om er in te mogen.
Het was echt mooi om te zien, dat had ik eigenlijk vooraf niet verwacht.

Je wandelt van de ene verrassing in de andere, prachtig pleinen met tempels, tussenin de leuke kleurige winkeltjes.

De bewoners van Bhaktapur zijn bedreven kunstenaars, hier vind je de echte Nepalese poppen, niet de Chinese brol dat ze elders verkopen. Ik heb me er dan ook eentje gekocht.

Ook pottenbakkers, houtbewerkers, schilders zie je overal aan het werk in de oude stad.

In ’t zonnetje mensen kijken, bewonderen, dat vind ik toch zo genieten!

Dit was een prachtige afsluiter van mijn reis, alhoewel morgen heb ik nog een halve dag en die wil ik ten volle benutten.

Morgenvroeg heb ik afgesproken met Wendy en Eric om de plaatselijke crematie ceremonieën gaan bekijken, daarna hoop ik nog eens door het stadje te kunnen lopen.

In de namiddag vertrekken we dan naar de luchthaven van Kathmandu voor onze zeer lang durende terugreis.

“Dankzij” een wijziging in de vliegvertrektijden ga ik maar liefst 29 uur (tot Ieper) onderweg zijn.

Wetende dat ik niet kan slapen in een vliegtuig zal het super vermoeiend zijn.

3- daagse trekking tussen Himalaya.

TREKKING DAG 1

Een uurtje was het rijden naar Phedi, het vertrekpunt van de 3-daagse trekking tussen de Himalaya reuzen die we zouden ondernemen.

Onze bagage bleef achter in het hotel en we hadden het hoogstnodige mee in de rugzak.

Onze gids had een pittige wandeling uitgekozen van een 4-tal uur.

Niet zo lang, maar er was een hoogteverschil van 900 meter te overbruggen, dit is bijna constant klimmen.

Wel, ik kan jullie zeggen dat ik wat afgezweet heb.

Ondanks mijn basis (loop) conditie moest ik de klim af en toe onderbreken voor een rustpauze.

Wendy en Eric daarentegen hebben een veel betere conditie dan ik.

Zij beklommen onlangs nog de Mont Ventoux. 

Onderweg wandelden we door kleine bergdorpen en konden we genieten van prachtige vergezichten.

De Himalaya bergreuzen zaten jammer genoeg verscholen achter een dik wolkenpak.

Af en toe kwamen we zingende en dansende kinderen tegen die ons de weg versperden.

Ze lieten je pas door als je hen iets gegeven had.

Leuk, maar niet als je om de haverklap zingende kinderen tegenkomt …

Onze slaapplaats na de eerste trekkingdag was gelegen op de top van de Dhampus Mountain.

Heel eenvoudig, maar dat had ik verwacht.

TREKKING DAG 2

’s Morgens werden we heel vroeg wakker “gebonkt” door onze gids: “The sun is coming up people”!

Factor 10 wauw gevoel !!!!!

Super helder weer, Annapurna South, 7219 meter en Gangapurna, 7455 meter, dit zijn twee van werelds reuzen.
Bovenstaande foto heeft de amper werkelijkheid weer.

Vandaag stond er een 8 uur durende trekking op het programma.

De verwachtingen waren “hoog” gespannen.

Ik hoopte de “reuzen” nog wat dichter te mogen aanschouwen.

Jammer genoeg was dit ijdele hoop want de bergen verdwenen al snel achter een dik wolkendek.

Bovendien liep de trekking de andere kant op, dit had ik niet verwacht en dat vond ik wat teleurstellend.
Ik had willen de sneeuw tegemoet lopen.

Het was anders best wel een mooie wandeling langs de vele rijstakkers en de pittoreske bergdorpen waar het leuk was de dorpelingen bezig te zien in hun dagelijkse bezigheden.

Vooral de kinderen vond ik leuk, die kwamen regelmatig vrolijk rond ons hangen.

Ik gaf er een paar een koekje en al gauw was het drummen om een koekje te bemachtigen.

Weg pak koeken, maar met heel veel plezier weggegeven.

Verder op de wandeling werd ons hike groepje “aangevallen” door bloedzuigers.

Die beten zijn erg pijnlijk, je moet die beesten dan ook heel snel verwijderen van je lichaam want ze blijven maar bloed zuigen.

Ondanks ik de enige met korte broek was werd ik niet gebeten…

Vreemd geurtje Geert?

Na flink wat doorstappen kwamen we in de late namiddag aan in het guesthouse waar we zouden overnachten.

Als dinner voor mij … kip … net zoals bijna elke dag totnogtoe.

Mijn medereizigers noemen me ondertussen, “mister chicken”.

TREKKING DAG 3
Nog in het ochtend donker waren we terug aan het wandelen naar het uitzichtpunt Sarangot.

Opnieuw hadden we geen geluk want er ging een dichte mist.

Samen met tientallen andere hikers konden we niets anders dan rechtsomkeer te maken en af te dalen naar het eindpunt van onze driedaagse trekkingstocht.

Veel Nepalezen dragen hun landbouwproducten en lasten met een band rond hun hoofd verbonden met een mand op hun rug.

Soms wel zakken van 50! kg volgens de gids.

Ik wilde dat ook wel eens proberen en vroeg aan een oud vrouwtje of dat mocht.

Die mensen moeten enorme nekspieren hebben want kreeg het niet voor elkaar.

Stel je voor, die vrouwtjes doen dit dag in dag uit, respect hoor !!

De 3-daagse trekking zit er op.
Net zoals in Chitwan National park had ik vooraf wat meer opzoekingwerk moeten doen.
Ik heb van de trekking genoten, maar ik had toch iets meer "wauw gevoel" willen hebben.
Morgen reizen we door richting Bhatapur.

Dag 13 Chitwan NP - Pokhara.

Vandaag reden we van uit Chitwan National park naar Pokhara midden in de uitlopers van het Himalaya gebergte.

Een rit van ongeveer vier uur.

Hoe dichter we bij Pokhara kwamen hoe reusachtig dicht we de bergen konden aanschouwen.

Een wauw gevoel !!!!!!

Weet je dat ze hier in Nepal de bergen pas bergen noemen boven de 5000 meter?

Alles onder de 5000 zijn hier heuvels … De Mont Blanc is dus een heuvel in de ogen van de Nepalesen, grappig!

Rond 14h kwamen we aan op onze slaapplaats, het Panorama hotel in Pokara.

Panorama hotel … vreemde naam want van alle kanten kijken we uit op bakstenen ….

Net zoals altijd tijdens deze reis, ben ik onmiddellijk bij aankomst de omgeving gaan verkennen.

Pokhara is een heel gezellige toeristen stad, veel wandelaars nemen Pokara als uitvalbasis om een of andere berg te beklimmen.

Je ziet in het straatbeeld veel “trekkers” rondwandelen die de vele hikersshops materiaal komen kopen. 

Ik had ergens op internet gelezen dat er in Pokhara een vluchtelingen huis is voor Tibetaanse monniken.

Zij worden in China geweerd en vluchten dan naar de buurlanden waaronder Nepal.

Mensen die mij kennen weten dat ik enorm veel sympathie heb voor Boeddhisten, vooral hun manier van denken spreekt mij aan.

Ik was dan ook heel blij een paar van die mensen te mogen groeten en hun tempel te mogen bekijken.

Ik ben dan wel geen boeddhist maar telkens ik een tempel binnenga dan groet ik Lord Boeddha zoals de boeddhisten dat doen. Respect!!!

Na het bezoek reed ik met de taxi terug naar Pokhara want ik wilde “lake Phewa” zien een bergmeer tussen de bergen.

Heel erg mooi en rustgevend om te zien, ik heb er dan ook een hele tijd vertoefd.

Het was ondertussen al vrij laat geworden dus ik besloot terug naar het hotel te gaan mij wat op te frissen en iets te gaan eten in het gezellige Pokhara.

Morgen start ik samen met het Nederlandse koppel de driedaagse trekking.

Met de “mister gide” (zo noem ik hem) en een drager gaan wij samen hopelijk heel veel mooi natuurschoon zien.
3 dagen “back to basics”, just me and mother nature!

Dag 12 Chitwan National Park.

Bij het vroege ontbijt kregen we te horen dat we niet met z’n drieën het natuurpark zouden bezoeken maar met een grotere groep.

Een teleurstelling want hoe meer mensen, hoe meer lawaai, hoe minder kans om een dier te kunnen spotten.

Eerst maakten we een kanotocht op de rivier en er was meteen al frustratie.

Onze mede groepsleden dachten dat ze op een of andere kermisattractie zaten en waren zeer luidruchtig.

Eric en ik lieten ons ongenoegen blijken:”Please be silent , so we can enjoy the nature”!

Veel dieren kregen we niet te zien maar het was best aangenaam zo vroeg in de morgen bij de opkomende zon op het water te vertoeven.

 

Meteen na de kanotocht was er de “jungle walk”.

Eerst kregen we een “deskundige” uitleg wat we moesten doen wanneer we oog in oog kwamen te staan met een witte neushoorn.

Later zou blijken dat dit toeristisch bla bla bla was, want we hebben, buiten ver weg 2 krokodillen, geen beest te zien gekregen.

Van een “jungle” was er ook geen sprake, ik vond het een doodgewoon bos …

Na een nieuw overbodig bezoek aan vastgeketende olifanten maakten we een stop bij “bading elephants”.

Terug een super druk toeristische attractie waar de mensen kunnen “baden” met olifanten.

Ik bestelde mij een pint bij de ingang en zocht een rustig plekje op in de zon.

Ik ben nu eenmaal geen groepsmens en hou van dingen te genieten in alle rust, ik heb trouwens eerder in Thailand “gezwommen” met olifanten zonder de tientallen toeschouwers.

Na de lunch reden we in een overvolle jeep naar wat ze noemen een “elephant safari”.

Eigenlijk had ik geen zin om ruim 2 uur op de rug van een olifant te zitten.

Ik heb het al meermaals gedaan en het is enorm belastend voor mijn rug.

Maar ik dacht als ik op die manier zeldzame dieren kan spotten, doen!

Ik wist meteen al dat de kans heel klein zou zijn want bij het vertrekpunt stonden er massaal veel mensen te wachten om op de rug van een olifant te klimmen.

Hoe kun je nu wilde dieren zien als je met meer dan 10 olifanten, met daarop enthousiaste mensen, tegelijk het park intrekt?

Die dieren horen je al van kilometers ver aankomen …

Wat ik vreesde werd ook werkelijkheid, buiten een paar herten en wilde zwijnen, die we een België ook kunnen zien, kregen we niets te zien, al moet ik zeggen dat de natuur heel mooi was.

Heel teleurstellend want dit was het einde van de dag en het bezoek aan Chitwan National park en ik had eigenlijk niets speciaal gezien.

Het was ook de enige keer in mijn reis dat ik de excursie van de reisorganisatie heb gedaan.

Een vergissing zo bleek, ik had zoals de andere keren me vooraf goed moeten voorbereiden en het dorp intrekken voor een daguitstap “a la Geert” …

’s avonds was er vlakbij onze overnachtingplaats een Nepalese dansvoorstelling, mooi om te zien.

Dag 11 Kathmandu - Chitwan NP.

Vandaag stond er de lange rit van Kathmandu naar het nationale park Chitwan op het programma.

Bij het verlaten van Kathmandu reden we meteen de bergen in, eindelijk natuur, zuivere lucht.

Onderweg de waterterrassen op de heuvels waar mosterd en rijst gepland word.

Tijdens de lange rit maakte ik van de gelegenheid gebruik om wat te rusten.
De vermoeidheid begint wat door te wegen.

Bij een tussenstop valt het mij terug op dat de Nepalese- net zoals Indische vrouwen mooi zijn, die diep donkere ogen die je aankijken het donker haar en de kleurrijke kledij die ze dragen.

Ik vind ze heel mooi om te zien.

Hoe dichter we bij Chitwan NP kwamen, hoe vlakker het landschap maar ook hoe slechter de wegen.

Soms kwamen we nauwelijks vooruit, niet goed onderhouden wegen met putten van soms 30- 40 cm diep.

Ook langs de weg verschillende wrakken van vrachtwagens te zien, deze rijden hier, ondanks de slechte wegen onverantwoordelijk hard.

Wij hebben uiteindelijk ruim 6 uur gedaan over 180 km …

Onmiddellijk na aankomst in ons eenvoudig onderkomen, besloten we om samen met een (vogel) gids een wandeling te doen in een van de uitlopers van het park.

Dit viel naar mijn mening wat tegen, eerst gingen we wat olifanten (aan de ketting …) kijken.

Onderweg kwamen we regelmatig andere groepen (soms) luidruchtige toeristen tegen.

Veel speciale exotische vogelsoorten hebben we eigenlijk niet gezien, behalve de Kingfisher een zeer kleurvolle vogel met mooie gele snavel.

Voor de rest was het wel aangenaam om in de mooie natuur en gezonde buitenlucht te wandelen, een verademing.

’s Avonds moesten we het zonder elektriciteit doen, dat gebeurt hier dagelijks in Nepal.

Dag 10 Kathmandu.

Vandaag was het super vroeg opstaan want om 5 uur moest ik op de luchthaven zijn.

De taxi zou mij komen ophalen om 4h30, dat had de manager van het hotel voor mij geregeld.

Toen er om 4h45 nog geen taxi te zien of te horen was begon ik me flink nerveus te maken.

De nachtwaker in de hotellobby sprak geen woord Engels en ik probeerde hem het met handen en voeten uit te leggen.

Taxi! Airport! Late! F***!!!

Om 5h nog geen taxi te zien, normaal moest ik dan al op de luchthaven zijn.

Het zou toch niet waar zijn dat ik de vlucht niet zou kunnen meemaken … € 160 heb ik voor het ticket betaald!

Net toen ik de hoop begon op te geven, of al opgegeven had … was hij er …

You are to late! Fast Airport! Mountain flight! You are late man!

De man was blijkbaar geschrokken want hij reed me al een gek naar de luchthaven, zonder lichten aan!

Your car light’s !!! zei ik, not working zei hij …

Ondanks ik misschien te laat zou komen, maande ik hem aan om rustiger te rijden.

10 minuten voor vertrek kwam ik aan op de luchthaven waar ik te horen kreeg dat de vlucht een uur later zou vertrekken, man man man ….

Ik had dus tijd in overvloed om tot rust te komen …

Het vliegtuig waarmee ik de bergvlucht langs de Himalaya toppen zou maken was groter en moderner dan ik vooraf had gedacht.

Een kleine honderd zitplaatsen waarvan de helft bezet want iedereen kreeg een window seat.

Onmiddellijk na take off zagen we de eerste reuzen.

We hadden een brochure waar we alles konden volgen, naam, foto, hoogte van de bergtoppen.

Ook de stewardessen kwamen regelmatig persoonlijk aanwijzen waar we precies waren.

Na 20 minuten vliegen het hoogtepunt, zowel letterlijk als figuurlijk, de Mount Everest!  
8840 meter hoog!

Jammer dat we niet dichterbij vlogen.

Daarna voor mij een supermoment, we mochten een voor een de cockpit in.

Super! Wat een zicht in de cockpit! Wauw, onvergetelijk!
Ook snel een hand gegeven en een foto van de piloten gemaakt.

Na een uur vliegen landen we terug op de luchthaven van Kathmandu.

Ik heb dan niet de Mount Everest beklommen, maar ik heb hem wel met mijn eigen ogen gezien!

Kort na de middag was ik terug in het hotel.

Eerst heb ik een paar uurtjes geslapen want de vermoeidheid begon echt door te wegen.

Daarna ben ik op goed geluk de stad terug ingewandeld.

Wat mensen gekeken, winkeltjes.

Ook wat kleingeld dat ik verzameld had, uitgegeven aan bedelaars.

Het wordt toeristen afgeraden iets te geven aan bedelaars omdat er te veel misbruik is, maar ik veronderstel niet dat iemand die geen armen of benen heeft of misvormd is show zit te verkopen hé.

Ook chocolade gegeven aan kinderen, die is hier naar Nepalese normen super duur.

Je had die gezichtjes moeten zien!

Morgen rijden we na 10 luidruchtige smogdagen de natuur in.

Eindelijk want ik heb het eigenlijk wat gehad met de stad, het lawaai en de vieze lucht.