Vandaag was ik een uur te vroeg opgestaan.
Het Engels van de Indiërs is in het algemeen goed te
begrijpen (het is hun 2e taal), maar deze die mij gisteren
duidelijk moest maken wanneer de bus naar Agra zou vertrekken sprak Engels met heel veel
haar op … vandaar het misverstand.
In de hotellobby of wat er moest voor doorgaan hoorde ik
van de reizigers die de Delhi uitstap gemaakt hadden met de reisorganisatie dat
ze goed in de zak gezet waren.
Ze hadden in een hele dag nauwelijks hun busje verlaten
wegens “veel te druk” bij de bezienswaardigheden, wat een grap zeg!
De rit van Delhi naar Agra, de stad van de Taj Mahal,
werd met een mini busje gemaakt.
Met een stel uitgelaten Hollanders, fototoestel, smartpfone
en ipad in de hand.
Links, rechts, oe … oooo …. aaah, kwebbel, kwebbel, zo
kinderachtig …
Nee, ik hou niet echt van dat super toeristisch gedoe.
Onderweg zie je de chaos van een overbevolkt land.
Tuks-tuks overladen met mensen, overvolle bussen met zelfs
mensen op het dak.
Moeizaam vooruitrijdende
riska’s met hele gezinnen op elkaar gepakt.
De eerste loslopende heilige koeien en zwerfhonden.
Rijdende kraampjes, mensen die langs de kant van de weg
liggen te slapen, de sloppenwijken en vuilnisbelten op straat.
Het boeit me allemaal enorm, maar het is ook
confronterend.
Bij een tussenstop zag ik enkele jongens met aapjes die kunstjes deden, leuk dacht ik, raam openen en foto nemen … iedereen in het busje riep meteen, raam dicht, geen foto nemen !!!!
Blijkbaar had de begeleider een minuut eerder gezegd dat
we zeker geen foto’s mochten nemen, hmm, Geert en zijn gehoor …
De “apenjongen” bleef maar op het raam bonken om geld van mij te krijgen, toen dit niet lukte probeerde hij het dan maar bij de Hollanders …
De “apenjongen” bleef maar op het raam bonken om geld van mij te krijgen, toen dit niet lukte probeerde hij het dan maar bij de Hollanders …
De afstand tussen Dehli en Agra is ongeveer 300km.
Niet overdreven zou je zeggen maar wij reden er maar
liefst 7 uur over.
Het verkeer rond Delhi en Agra is ronduit cha-o-tisch,
nooit gezien!
Dat de chauffeur ons zonder krassen of blutsen ons door het
verkeer loodste mag een mirakel genoemd worden.
We kwamen dan ook maar laat in de namiddag in het hotel
aan.
Onmiddellijk na aankomst trok ik er op uit om een chauffeur en gids te “versieren” voor morgen.
Lang moest ik niet zoeken want Ali zou mij naar mijn
gekozen bezienswaardigheden brengen voor 500 roepies (€8).
Maar eerst wilde ik de omgeving zien.
“Show me
things Ali !!! No shops !!!
En of hij het deed, echt super !
Echt jammer dat ik dit niet kon live kon delen met
iemand.
Ik voelde mij één of andere TV persoonlijkheid in een
reisprogramma.
Mensen spraken mijn spontaan aan, niet om iets te verkopen maar gewoon voor een praatje.
Ik werd uitgenodigd op de koffie, feestende jongeren
gaven me de “high five”, het was echt ongelofelijk.
Maar de sloppenwijken zien was even slikken, ook dit is
India .
Ik moest toch even denken aan de Hollanders die op dat
moment met de bus iets waren gaan eten …
Man, dit is vakantie, daar doe ik het voor!
Ali stelde me voor om een bezoekje aan de “lady’s” te brengen, maar ik gaf de voorkeur om ergens iets te gaan eten …
Kip Tandoori met brood.
Toen ik er een biertje bij vroeg werd ik vriendelijk
gevraagd om naar een aparte ruimte te gaan zitten en werd het gordijn achter
mij dicht getrokken, want blijkbaar is alcohol in India nog taboe.
Na het eten bracht Ali mij terug naar het hotel.
Morgen is het vroeg dag want al om 5h30 komt Ali mij ophalen.